Οι έφηβοι, χαζεύοντας τις πρώτες τους ασθένειες του πάθους, λαχταρούν να εφεύρουν λίγη συμπόνια που το καθεστώς εκφράζει για τις νεοσύστατες, φαντασιώσεις, τις φαντασιώσεις τους, τους πυρετούς τους, λαχταρούν, επιμένουν και είναι τόσο πιασμένοι, που οι ορέξεις τους είναι τόσο φουσκωτές. Αφήνει το χέρι που ταξιδεύει να αποκαλύψει τη σφιχτή, παρθένα αγκαλιά της.